YOL ARKADAŞI

YOL ARKADAŞI

İnsanlar vardır; berrak, pırıl pırıl bir deniz.

Boşa gitmez ne kadar güvenseniz.

Dibini görürsünüz her şey meydanda.

Korkmadan dalarsınız, sizi sarar bir anda.

İçi dışı birdir çekinme ondan.

Her sözü içtendir, her davranışı candan.

Can Yücel’in ‘’Dostluk’’ isimli şiirinde belirttiği gibi her sözü içten, her davranışı candan, içi dışı bir olana duyduğunuz güven boşa gitmez. Yol arkadaşlarınız böyle olursa korkmadan hayata güven ve mutlulukla bakarsınız.

İnsan ilişkileri her geçen gün dikiş atıyor. Çok sayıda insanla her gün iletişim halinde olmakla birlikte yol arkadaşı olarak adlandırılabilecek insan hayatımızda çok az. Yaşam yolculuğunda acıyı ve mutluluğu paylaşmak, samimi bir şekilde dertleşmek ve güvenmek herkesin ihtiyaç duyduğu bir şey.  Bu ihtiyaç giderildiği ölçüde kişi yaşamında mutlu olur.

Günümüzde insan ilişkilerinde kuşku ve güvensizlik almış başını gidiyor. Menfaatin bittiği noktada ilişkinin de bitiyor olması bu olumsuzluğun en önemli nedenlerinden birisidir. İnsan kişiliği zor zamanlarda test edilmeli. Bunun dışındaki anlarda gerçek sonuç elde edilmeyebilir. 1997 yılı Amerikan yapımı Titanic filminde bu konuda öğretici mesajlar var. Titanic adlı geminin batması üzerine kurgulanmış bu filmde insanlar tehlike öncesinde son derece kibar ve centilmen davranışlar sergilemektedir. Geminin batmakta olduğu öğrenilince ortaya büyük bir karmaşa çıkar. Bu karmaşa ortamında kadınlara ve çocuklara yönelik saygı ve sevgiden eser yok. Sadece müzisyenler, saygınlık uyandıracak şekilde davranışlarını değiştirmezler…

Bu filmin dışında gerçek hayatta da buna tanık oluruz. Zor zamanlarda vahşileşenler, yol arkadaşını hemen terk edenler muhatabına büyük acılar yaşatır.

Fotoğrafa baktığımda dayanışma, sarsılmaz bağlılık ve güven kavramlarına odaklanıyorum. Yılların izlerini taşıyan iki yaşlı el ve yılların yıpratamadığı, birbirinden kopartamadığı birbirinin üzerinde iki el ve iki yaşam. Yol arkadaşının fotoğrafı. Şimdikiler gibi yol arkadaşını yolun başında terk etmeyen, yıllarca sırt sırta vermiş iki insanın fotoğrafı. Yaşlandığında, yalnız kaldığında hep yanında olan ve hep yanında olacak insanın yani yol arkadaşının eli.

Zor zamanlarda değişmeyenlere her zaman hak ettikleri değeri vermeliyiz, çünkü onlar gerçek yol arkadaşlarımız. Asla yarı yolda bırakıp büyük acılar yaşatmazlar. Onlar yol arkadaşlarına zarar vermemek adına kendilerinden bir şeyler vermesini bilenlerdir. Her şeyden önce insan, insan olmalı…