SORUNLU BİR DAVRANIŞ “TIRNAK YEME”

Ahmet Telli’nin ‘’Çocuksun Sen’’ isimli şiirinde belirttiği gibi çocuk yaşlardan itibaren bazılarımız anlatım yeteneğimiz iyi olmadığı için kendimizi yeterince ifade edemeyiz. İfade edemediğimiz durumlarda karşı tarafla yaşadığımız sıkıntılardan dolayı kekemelik, tırnak yeme veya birisiyle konuşurken yüzümüzü çevirme, yüzümüzde kızarma, mahcup bir ifade gibi farklı davranış örnekleri sergileyebiliriz.

Tırnak yemek, çocukluk döneminde başlayıp, önlem alınmadığı takdirde ileri yaşlarda da devam eden çok ciddi bir sorunlu davranış şeklidir. Tırnak yiyenler sorunu veya sorunları ortadan kaldırmadığı zaman bu davranış şeklinin yıllarca sürmesine fırsat tanımış olurlar.

Tırnak yemeyi ortaya çıkartan neden olarak korku ve kaygılar, öfkeyi kontrol edememe, özgüven eksikliği, aşırı baskı ve kontrol, iletişim problemleri ve anlaşmazlıklar, ilgi ve sevgi eksikliği, cezadan korkma, başarısızlık korkusu gibi nedenler sayılabilir.

Bu olumsuz alışkanlık nasıl başlar sorusuna Özlem Özden Tunca şu yanıtı veriyor: “3-4 yaşında ortaya çıkan tırnak yemede çoğunlukla herhangi bir neden aranmaz. O yaşlarda görülen tırnak yemenin çoğunlukla model almayla, ailede biri tırnak yiyorsa onu taklit etme şeklinde ortaya çıktığı görülür. Fakat bu uzayan bir süreçse, bunun arkasında psikolojik etkenlerin yattığı düşünülebilir…”

Tırnak yemede psikolojiye dikkat çeken Özlem Özden Tunca, “tüm davranış ve uyum sorunları, tırnak yeme de bunlardan biridir, çoğu zaman tek başına görülmez. Tedavi edilmediğinde en önemli sonuç, tırnak yemeye başka davranış sorunlarının da eşlik edebileceğidir. Tırnak yemeye eğer altında gerçekten psikolojik nedenler varsa; parmak emme, alt ıslatma, kekemelik ya da yalan davranışı eşlik edebilir…” diyor.

Bu konuda uzmanların şu uyarısı çok önemli: “Çocukta gerginlik ve huzursuzluk oluşturan nedenler araştırılmalı. Tırnak yemek duygusal kökenli bir bozukluk olduğu için azarlamak, korkutmak, başkalarını örnek göstermek veya çocuğu tehdit etmek sorunu çözmez, durumu daha da ağırlaştırır.”

Fotoğrafa baktığım zaman bakışlarından sıkıntısını ve tırnak yiyerek rahatlamaya çalışan çocuğu görüyorum. Bu çocuk sorunlarla yüzleşme ve bunları çözme becerisi kazanmadığı takdirde tırnak yeme alışkanlığını yıllarca sürdürecek. Bu ise sadece sağlık açısından değil bütün yaşam kalitesi açısından iletişim kurmada ve ciddi konularda kararlar alırken sorunlarla karşılaşma ihtimalinin yüksek olacağı demektir.

Tırnak yiyerek geçici sakinlikler yaşamak veya öfkemizi tırnaklarımızdan çıkartmak yerine bu alışkanlığı doğuran nedenlerin üstesinden gelmeye çalışmak, sürdürülebilir kaliteli yaşama kapı aralar. Tırnak yiyen çocuğumuza sorunlarla nasıl mücadele edebileceğini yaşayarak ve yaşatarak öğretirken öz güvenini de sağlayabilmeliyiz.